Son yıllarda özellikle İstanbuldaki okulların, müzelerin yaptığı etkinliklerle sanatın çocukların gelişimine ne denli büyük katkılar sağladığının altı daha fazla çizilmeye başlandı.

Bu alanda bir ilki, 13-17 Nisan haftasında İzmir Piri Reis Okulları gerçekleştirdi. Okul Ailebirliğinin düzenlemiş olduğu “Ustalardan Minik Ellere” adlı etkinlikler okul bünyesinde gerçekleşti.

Sinema, dans , edebiyat, plastik sanatlar, müzik, grafiti, fotoğraf, karikatür, pandomim atölyeleri ile çocuklar bütün bir haftayı konusunda uzman sanatçılarla birarada geçirdiler. Onlarla birebir çalışma fırsatı yakaladılar ve en önemlisi kendi ilgilendikleri bir sanat dalını keşfetme ve belki de bütün hayatları boyunca peşini bırakmayacakları bir hayali ortaya çıkarma şansını buldular.

Pazartesi akşamı yine bu etkinlikler kapsamında okulda pianist Tuluğ Tırpan konseri vardı.

Boğaziçi Üniversitesi mezunu sanatçı, senfonik müzik, caz müziği, film müzikleriyle ve bilhassa çocuk çizgi filmlerinde yer alan eserlerle, çocuklarda merak ve heyecan uyandıran keyifli bir dinleti sundu.

Ben de bu mini konserde, kimi zaman notaların bir tuval üzerinde renklere dönüşen armonisini izledim, kimi zaman bale pabuçlarımın üzerinde dans ettim, kimi zaman kanatlarımı takıp bulutların üzerinden ağaçları, tepeleri, denizleri, savrulan bir şehri seyrettim. Kaç mevsimi birarada yaşadım o gece. Kaç hikayeden geçtim. Kendimi gördüm…Kapısını kilitlediğim odalarını açtım kalbimin… Notaların tuşlara kavuşmasını izledim.

Düşündüm de bir müzik insana kendini yeniden anlatabilir, bir resim yaptırabilir ya da sayfalarca yazı yazdırabili mi?

Ya da gördüğü bir tablo daha önce hiç yazmadığı bir şiire ilham kaynağı olabilir mi?

O zaman gelirse diye, bir kağıdı kalemi olmalı insanın yanında…

Yazıvermeli ne geldiyse öylece

Bazen bir şiir…

Bazen bir hikaye…

Bazense bir karakalem soyut desen deftere…

Sadece o an’dan kalma

Bir sarı yaprak…

Kendine…